نیویورک — جامعۀ جهانی بهائی در کمپینی جهانی خواستار آزادی فوری هفت رهبر بهائی ایران شد که مدت نه سال است به ناحق به در زندان به سر می‌برند.

این کمپین با عنوان «نه به یک سال دیگر» خواستار آزادی هفت‌ مرد و زنی است که در سال ۲۰۰۸ به‌طور خودسرانه و غیرقانونی دستگیر شدند و سپس به دلیل باورهای دینی خود به ۲۰ سال زندان محکوم شدند. این محکومیت در سال ۲۰۱۵ پس از تأخیر در اجرای قانون مجازات جدید ایران به ١٠ سال کاهش یافت.

خانم بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل گفت «انتظار ما این است که این هفت انسان شجاع به‌زودی با اتمام محکومیت خود آزاد شوند».

وی ادامه داد: «اما واقعیت این است که آنها هرگز نباید در همان وهله اول دستگیر و یا زندانی می‌شدند و اضافه بر آن مطابق قوانین ایران آنها باید مدت‌ها پیش بر اساس آزادی مشروط آزاد می‌شدند.»

خانم دوگال گفت: «در واقع این هفت‌ نفر، خانواده‌های آنها و در حقیقت کلّ جامعه بهایی ایران مورد ظلم، ستم و بی‌عدالتی واقع شده‌اند. همۀ آنها با سیاست‌های ناعادلانۀ اختناق اقتصادی، انکار بی‌وقفۀ دسترسی به آموزش عالی، تبلیغات منفی گستردۀ رسانه‌های رسمی و حملات مخرّب فردی و مالی بدون پیگرد قانونی روبرو هستند».

در پیامی خطاب به بهائیان ایران که به مناسبت سالگرد زندانی شدن این هفت نفر از سوی بیت‌العدل اعظم صادر شده آمده است:

«بعضی از وقایع‌ سال پیش جای هیچ شک و شبهه‌ای برای ایرانیان و مردم جهان باقی نگذاشته است که تعصّبات خشک مذهبی و ملاحظات دنیویِ برخی از مراجع دینی انگیزۀ واقعی همۀ مخالفت‌ها و ستم‌های وارده بر بهائیان است.»

هم‌چنین: «نمایندگان مملکت در مجامع بین‌المللی دیگر قادر به انکار ماهیّت عقیدتی این تبعیضات نیستند. متصدّیان امور که جوابی قانع‌کننده برای چنین رفتار غیر معقول ندارند و به ضرر و زیان سیاست‌های تنگ‌نظرانۀ خود برای شهرت و اعتبار بین‌المللی ایران هم اهمّیّت نمی‌دهند از پاسخ صادقانه به این سؤال نیز عاجز مانده‌اند که دلیل اصلی نگرانی‌شان از وجود یک جامعۀ بهائی فعّال در آن سرزمین چیست.»

کمپین هفت بهائی زندانی که از امروز آغاز می‌شود با هدف آزادی فوری این هفت تن یعنی فریبا کمال‌آبادی، جمال‌الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضائی، مهوش ثابت، بهروز توکّلی و وحید تیزفهم می‌باشد که مسن‌ترین آنها بیش از ۸۰ سال سن دارد.

همانند اقدامات سال‌های گذشته، این کمپین همزمان با سالگرد دستگیری شش ‌تن از این هفت تن در ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۷ می‌باشد. کمپین با نمایش فیلم، اجرای آهنگ و فعالیت‌های مختلف دیگری همراه خواهد بود که هدف آن جلب توجه افکار عمومی به وضعیت دشوار این هفت نفر است.

کمپین امسال نیز تمرکز بر تمام وقایع تلخ و شیرینی دارد که آنها در طول ۹ سال زندان در کنار خانواده‌های خود و عزیزانشان از دست داده‌اند.

خانم دوگال گفت «هر هفت‌ نفر متأهل و صاحب فرزند هستند و قبل از دستگیری، زندگی خانوادگی پر بار و هدفمندی داشتند. آنها نه تنها برای بهبودی وضع جامعه خود بلکه در آبادانی جامعۀ ایران به عنوان یک مجموعۀ کلی نیز بسیار فعال بودند.»

«در میان مسائل دیگر، این حبس طولانی به این معنا بوده است که آنها امکان حضور در مراسم شادی ازدواج فرزندان و بستگان نزدیک، تولد نوه‌ها و تشییع جنازه اعضای خانواده و دوستان عزیزشان را از دست داده‌اند.»

وی گفت: «آنها به جای اینکه همراه عزیزان خود باشند مجبور بودند تعطیلات ملی و مذهبی خود را در زندان جشن بگیرند، همچنین آنها نتوانسته‌اند به مزارع و محل کسب‌وکار خود که در حال از بین رفتن است رسیدگی کنند و حداقل در یک مورد، محل امرار معاش توسط دولت نابود شده ‌است»

جامعه جهانی بهائی از دولت ایران می‌خواهد که این هفت‌ نفر و همچنین ۸۶ بهائی دیگر که همگی صرفاً به خاطر باورهای مذهبی خود هم‌اکنون پشت میله‌های زندان به سر می‌برند را فوراً آزاد کند.

اطلاعات بیشتر دربارۀ کمپین را می‌توان در بخش ویژه وب‌سایت جامعه جهانی بهائی دریافت کرد.