سانتیاگو, شیلی — در دومین روز کنفرانس افتتاح آخرین معبد قاره‌ای بهائی، شرکت‌کنندگان دربارۀ اهمیت عبادتگاه در آیین بهائی و نقش آن به عنوان کانون مؤسسه‌هایی که در آینده برای خدمت به ساکنان مناطق اطراف معبد به وجود خواهند آمد تأمل کردند.

کلادیو ارگو (Claudio Orrego) شهردار سابق پنیااولن و فرماندار کنونی منطقۀ کلان‌شهر سانتیاگو توضیحاتی در رابطه با ساخت این معبد بر دامنۀ کوه‌های آند ارائه داد. او در حالی که از طرف مردم سانتیاگو مراتب قدردانی خود را اظهار می‌داشت، وجود این معبد را به عنوان «ارمغان عشق و محبت» توصیف کرد.

در جلسۀ صبح همچنین از صدها نفر از افرادی که در ساخت و برپایی این معبد مشارکت کرده بودند قدردانی به عمل آمد.

خوآن کارلوس کوییروز (Juan Carlos Quiroz) به نمایندگی از طرف همۀ کارکنان در این پروژه سخنانی ایراد نمود. وی گفت که بسیاری از کسانی که برای ساخت این معبد زحمت کشیده‌اند از جمله داوطلبین جوان از کشورهای مختلف که بعضاً سنگین‌ترین قسمت کارها را بر عهده گرفته بودند در کنفرانس حضور ندارند. او از این تلاش جمعی و گسترده که در نهایت سبب تکمیل بنای مقدسی شد که حال افتتاح می‌شود سپاسگزاری کرد.

در میان برنامه‌ها، روایت تاریخی تأثیرگذاری در مورد معابد بهائی وجود داشت که به حاضرین کمک کرد مراسم و جشن‌های فعلی را در بستر وسیع‌تری درک نمایند.

زیمنا اسوریو (Ximena Osorio) یکی از بهائیان اهل کلمبیا دربارۀ اهمیت معابد در تمامی ادیان صحبت کرد و بر مفهوم منحصربه‌فردی که در ارتباط با عبادتگاه‌های بهائی مطرح می‌شود تأکید نمود:

«در جامعۀ بهائی، تجلی دعا و نیایش باید در اعمال ظاهر شود. دعا اگر چه لازمۀ حیات درونی انسان است اما باید منجر به اعمالی گردد که بیانگر تقلیب درونی باشند.»

وی توجه حاضرین را به اولین معبد بهائی که در سال ۱۹۰۸ در عشق آباد (پایتخت ترکمنستان امروز) ساخته شده بود جلب کرد و یادآور شد که چگونه مفهوم خدمت و عبادت در تار و پود آن عبادتگاه به هم آمیخته بود. معبد عشق‌آباد شامل مراکزی مانند مسافرخانه، مدرسه و درمانگاه بود. تعلیم و تربیت دختران به الویت جامعۀ بهائی در حال شکوفایی آن زمان تبدیل شد.

یکی دیگر از سخنرانان، سیامک حریری طراح این معبد بود. وی نگاهی کوتاه اما گیرا داشت به فرآیند طراحی ساختمان که در نهایت منجر به ایجاد بنای منحصر به فرد معبد بهائی سانتیاگو شد. او در سخنان خود همچنین از اعضای تیم ساخت و ساز که هر یک به نوعی در تکمیل موفقیت‌آمیز این تلاش جمعی نقش داشتند سپاسگزاری کرد و مراتب قدردانی عمیق تیم معماری را از اینکه فرصت سهیم بودن در چنین پروژۀ شکوهمندی به آن‌ها داده شده بود ابراز داشت.

او گفت: «برای این فرصت، بی‌نهایت سپاسگزار هستیم.»

اولین بازدیدها از معبد

در طول بعد از ظهر، شرکت‌کنندگان در گروه‌های ۴۵۰ نفری و با اتوبوس برای نخستین بازدید خود از معبد و شرکت در یک برنامۀ ویژه دعا و نیایش راهی شدند. هنگام نزدیک شدن به معبد احساسات بر اکثر آن‌ها غلبه کرده بود و سرور و سپاسگزاری در چهره‌های خندانشان نمایان بود. ورود برخی از بازدیدکنندگان به معبد در زیر باران انجام شد که آن نیز به نوبۀ خود صحنه‌ای شگفت انگیز خلق کرده بود.

خانم ارنستینا کاهوآزا چیمپوکای (Ernestina Cahuaza Chimpuqa) ، یکی از بهائیان بومی پرو که ۳۰ سال پیش دیانت حضرت بهاءالله را پذیرفت برای اولین بار در عمرش سفر هوایی را تجربه کرده بود تا در مراسم گشایش معبد شیلی شرکت کند.

او در حالی که به زبان محلی خود سخن می‌گفت توضیح داد: «از اینکه خداوند موهبت بازدید از این معبد را به من داده است بسیار خوشحال و شاکر هستم.»

نمادی از اقدامات در نقاط مختلف جهان

هم‌زمان با بازدید گروه‌ها از معبد، نمایندگان جوامع ملی بهائی برای آنانی که در محل اصلی کنفرانس مانده بودند از تجربۀ خود از تلفیق یک زندگی توأم با خدمت و نیایش برنامه‌هایی ارائه دادند و همچنین بینش و آگاهی خود از تاریخ جامعه‌شان و برخی جنبه‌های فرهنگی آن‌را به اشتراک گذاشتند.

تأکید بعضی از برنامه‌ها بر تلاش‌ها در زمینۀ اقدام اجتماعی و ابتکارات آموزشی بود و نمونه‌هایی از کشورهای مختلف از سراسر قارۀ آمریکا ارائه گردید.

به عنوان مثال، شرکت‌کنندگان به تولید یک مجموعۀ تلویزیونی در اکوادر اشاره کردند که به جنبه‌هایی از زندگی خانوادگی در یک محله می‌پردازد. همچنین برنامۀ «اس.ای.تی» (Sistema Aprendizaje Tutorial) که از طرف دولت کلمبیا و هندوراس مجوز و اعتبار رسمی دریافت کرده و برای جوانان روستایی آموزش دورۀ متوسطه فراهم می‌آورد نیز معرفی گردید.

اقدامات توسعۀ اجتماعی و اقتصادی در شیلی نیز از دیگر نمونه‌های مورد بررسی بود از جمله «رادیو بهائی» که از نزدیک با بومیان ماپوچه (Mapuche) کار کرده است. این رادیو یکی از هشت ایستگاه رادیویی الهام گرفته از آیین بهائی در آمریکای جنوبی است.