جامعۀ جهانی بهائی: بر آنچه ما را وحدت میبخشد تمرکز کنیم
ورشو, لهستان — در مقابل موج فزایندۀ نژادپرستی و بیگانه هراسی، اکنون زمان آن است که بر آنچه ما را وحدت میبخشد تمرکز کنیم. این یکی از نکات عمدهای بود که جامعۀ جهانی بهائی (BIC) در یک گردهمایی سران اروپا که از ۱۹ تا ۳۰ سپتامبر در ورشو، لهستان برگزار میشد مطرح نمود.
جامعۀ جهانی بهائی برای دومین سال متوالی در نشست «عملی سازی بُعد انسانی» (HDIM) که توسط سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) برگزار میشود شرکت کرد. این نشست، فضایی است برای ملاقات ۵۷ کشور با تعدادی از دیگر نهادهای مرتبط با سازمان امنیت و همکاری اروپا و کنشگران جامعۀ مدنی که در زمینۀ حقوق بشر و دموکراسی فعالیت میکنند.
نمایندۀ دفتر جامعۀ جهانی بهائی در بروکسل، خطاب به شرکتکنندگان جلسهای با موضوع مسالمت و عدم تبعیض، گفت: «یکی از مهمترین مسائل... این است که مردمانی از پیشینههای مختلف چگونه باید در کنار یکدیگر زندگی کنند ... و چگونه با تبعیض، نژادپرستی و بیگانه هراسی میتوان مقابله کرد».
وی ادامه داد: «فکر و تلاش زیادی صرف طرحریزی استراتژیهای مختلف برای مقابله با انواع تعصب میشود. نیاز دیگری که به همین اندازه اهمیت دارد، فهم هر چه عمیقتر از آنچه مایۀ وحدت ماست».
جامعۀ جهانی بهائی همچنین اشاره کرد که آمادگی ما برای بیان روشن آنچه وجه مشترک انسانی ما را تشکیل میدهد زیربنای تعهد ما به از بین بردن تعصبات است.
جامعۀ جهانی بهائی، سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) را تشویق کرد تا به بررسی این موضوع توجه کند که «چگونه فرآیندهای آموزشی میتوانند در این نسل و نسلهای آینده حس هویت مشترک را به شکلی پرتوان و فراگیر پرورش دهند و در جوامع اروپا نوعی وفاداری عمیق و احساس مسئولیت ایجاد کنند که نسبت به تمام بشریت باشد و نه تنها نسبت به آنانی که با ایشان خصوصیات مشترک اجتماعی، فرهنگی، ملی یا جسمی دارند».
در جلسۀ «آزادیهای بنیادین شامل آزادی اندیشه، وجدان، دین یا عقیده»، جامعۀ جهانی بهائی، توجه را به ائتلافسازی معطوف داشت و به ویژه بر تمایل فزایندۀ کنشگران اجتماعی مختلف، اعم از دینی و غیردینی برای دفاع از یکدیگر و ائتلافسازی به جهت ترویج آزادی دین و عقیده تأکید کرد.
گزارشگر ویژۀ سازمان ملل در زمینۀ آزادی دین یا عقیده، پروفسور هاینر بیلفد (Heiner Bielefeldt)، با تأکید بر این نقطهنظر، حرکت به سوی مشارکت و همکاری بین گروههای مختلف را تمجید کرد و به ویژه مشارکت بین گروههای «اکثریت» و «اقلیت» را مورد توجه قرار داد.
وی اظهار داشت: «یکی از نشانههای امیدواری که در سخنرانیهای مختلف به آن اشاره شد، نوع همکاری است که ما تجربه کردهایم و هم اکنون شاهد رشد آن میان سازمانهای گوناگون هستیم».