لاهه, هلند — به گفتۀ جامعۀ جهانی بهائی در همایش مهمّی دربارۀ پناهندگی و تبعید، کوچ دسته جمعی پناهندگان در سراسر اروپا آگاهی از «وحدت اُرگانیک انسان» را به شدت افزایش می‌دهد.

همایش عمومی سالانۀ شورای اروپا در امور پناهندگان و تبعیدیان (ECRE) از روز ۲۲ تا ۲۴ مهر (۱۴ تا ۱۶ اکتبر) در هلند برگزار شد که در آن ۱۵۰ نفر، از جمله اعضای جامعۀ مدنی و سازمان های غیر دولتی شرکت کردند و به حفاظت و پیشبرد حقوق پناهندگان، پناهندگان سیاسی، و آوارگان پرداختند.

وُلکِر تورک (Volker Turk)، معاون کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان (UNHCR) اظهار کرد که در بحبوحۀ کوچ انبوه‌وار پناهندگان و مهاجران، اروپا با برهۀ بی سابقه ای در تاریخ مواجه است.

او در بارۀ اظهار همبستگی در بعضی از مناطقی که میزبانان محلّی از پناهندگان پذیرائی می کنند گفت که جای بسی دلگرمی است که ابراز خیرخواهیِ بنیادینِ انسان ها را به این نحو ببینیم.

تمرکز سخنان آقای مایکل دییِدرینگ (Michael Diedring)، دبیر کل ECRE، بر بُعد انسانی این مسأله بود.

او گفت: «با وجود اینکه مردم به طور نامتناسب بیشتر روی ارقام و آمار تمرکز می کنند، نباید هیچگاه فراموش کنیم که هر عددی نشانگر یک انسان است: فردی ذاتاً ارزشمند با حقوق انسانی.»

مطالبی که جامعۀ جهانی بهائی مطرح کرد توجه خاصی به پیوند متقابل ذاتی و عمیق انسان داشت:

«نقل و انتقال مردمان بیانگر این نکته است که صلح، ثبات، و کامیابی در مناطق مختلف دنیا به یکدیگر وابسته است و راه‌ حل ها را نمی توان هوشمندانه، ولی جدا از این واقعیت جهانی، در نظر گرفت.»

«موافقت های اجتماعی، تشکیلاتی، و قضائی که نیازهای یک منطقه را برآورده می کند ولی نیازهای مناطق دیگر را در نظر نمی گیرد، به وضوح کافی نیستند. آنچه روز به روز واضح تر می شود این است که نقل و انتقال مردمان تنها تازه‌ترین نشانه های یک نگرانی بسیار عمیق تر و گسترده تر است.»

در بخش شبانگاهی برنامه، شرکت کنندگان در این همایش به موزۀ ماریتس هاس (Mauritshuis museum) دعوت شدند، که در آن مجموعه ای از آثار نقاش های هلندی و اروپای غربی مانند رامبراند (Rembrandt) ، روبنز (Rubens) و بروگِل (Breughel) به نمایش گذاشته شده است.

خانم دورین مانسن (Dorine Manson)، مدیر شورای هلند در امور پناهندگان، این واقعه را به آنچه که با عنوان عصر طلائی هلند شناخته شده، تشبیه کرد.

«آنچه که به پیشرفت آمستردام در قرن هفدهم منجر شد ورود پناهندگان از همۀ نقاط اروپا بود. به واسطۀ تنوّع مهاجران و مهارت ها و حسّ کارآفرینی آنان که قابل قدردانی است، شهری که قبلاً یک بندر کوچک بیش نبود، تا سال ۱۶۳۰ به مهمترین بندر و مرکز تجاریِ جهان توسعه یافت، و به واسطۀ ثروتی که تولید گردید نقاش های عصر طلائی توانستند به میراث فرهنگی اروپا و جهان بیافزایند.»

شورای اروپا در امور پناهندگان و تبعیدیان (ECRE) بزرگترین ائتلاف پان-اروپائی است که از ۹۰ سازمان غیر دولتی تشکیل شده و به حفاظت و پیشبرد حقوق پناهجویان، پناهندگان سیاسی، و آوارگان می پردازد.