آئین بهائی یک دین مستقل جهانی است

پیروان آئین بهائی را بهائی (جمع: بهائیان) می‌نامند. همچنین می‌توان گفت یک شخص «عضو آئین بهائی»، «پیرو آئین بهائی»، «پیرو حضرت بهاءالله» یا عضو جامعهٔ بهائی یک محل است.

اصطلاح «جامعهٔ جهانی بهائی» به سازمانی غیردولتی اطلاق می‌شود که جامعهٔ بهائی در سرتاسر جهان را نمایندگی می‌کند و از سال ۱۹۴۸ در سازمان ملل متحد به عنوان یک سازمان غیردولتی ثبت شده است. «جامعهٔ جهانی بهائی» در حال حاضر در «شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد» (ECOSOC) و «صندوق کودکان سازمان ملل متحد» (UNICEF) دارای مقام مشورتی است و توسط «برنامهٔ زیست‌محیطی سازمان ملل متحد» (UNEP) و «دپارتمان اطلاعات عمومی سازمان ملل متحد» (DPI) مورد تأیید قرار گرفته است. «جامعهٔ جهانی بهائی» با سازمان ملل متحد و نهادهای تخصصی آن و همچنین کشورهای عضو و سازمان‌های دولتی و غیردولتی، دانشگاه‌ها و فعالین حوزه‌های مختلف همکاری دارد. «جامعهٔ جهانی بهائی» در آدیس‌بابا، بروکسل، ژنو، جاکارتا و نیویورک دفاتری دارد.

آئین بهائی یک دین توحیدی مستقل است و جوامع بهائی تقریباً در همهٔ کشور‌های جهان وجود دارند. بهائیان باور دارند که ادیان بزرگ جهان نمایانگر فصل‌های مختلف کتاب تعالیم الهی برای بشر هستند، کتابی که در حال تکامل است. همچنین آنان باور دارند که آثار حضرت بهاءالله حاوی هدایت خداوند برای عصر حاضر است.

آموزه‌ی اصلی حضرت بهاءالله وحدت نوع بشر در پرتوی خدایی واحد است.

برخی از اصول بهائی عبارتند از:

• وحدت نژادی و از بین بردن تعصب
• برابری زنان و مردان
• آموزش عمومی
• از بین بردن فقر و ثروت مفرط
• راه‌حل‌های روحانی برای معضلات اقتصادی
• استفاده از یک زبان جهانی
• هماهنگی علم و دین
• جستجوی حقیقت به طور مستقل
• ایجاد یک جامعهٔ مشترک‌المنافع که از طریق برقراری امنیت جمعی به صلح دست یابد.

برای اطلاعات بیشتر به Bahai.org مراجعه کنید.